top of page

Zaktualizowano: 3 gru 2023



Rozważając coaching i psychoterapię, ważne jest zrozumienie, w jakich sytuacjach każde z tych podejść będzie najbardziej skuteczne.


Coaching: Narzędzie do Samopoznania i Rozwoju


Coaching jest idealny dla osób, które przechodzą przez chwilowy kryzys lub poszukują nowych rozwiązań i inspiracji do działania. Jest to proces transformującej rozmowy, która prowadzi do lepszego zrozumienia siebie i swoich wyborów. Coaching może wzmocnić motywację, pewność siebie lub pomóc w opracowaniu planu realizacji celów życiowych. Ważne jest, że coaching nie jest wspólnym tworzeniem planu, ale może do niego prowadzić. Podstawą coachingu są wartości, które są kluczowe w naszych wyborach życiowych.


Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniu (TSR): Pomoc w Przezwyciężaniu Trudności


TSR jest pomocna zarówno w przypadku chwilowych kryzysów życiowych, jak i poważniejszych problemów, takich jak zaburzenia psychiczne, emocjonalne, czy uzależnienia. Celem TSR jest odkrywanie własnych wartości, potrzeb i zasobów, które umożliwiają pokonywanie trudności życiowych. Terapeuta TSR wzmacnia klienta, zauważając jego mocne strony i budując przestrzeń do wprowadzania pozytywnych zmian. W TSR nie ma z góry określonego czasu współpracy - klient decyduje, kiedy i jak długo chce korzystać z tej formy wsparcia.


Podobieństwa między Coachingiem a TSR


Zarówno coaching, jak i TSR opierają się na zasadzie, że ani coach, ani terapeuta nie są ekspertami od życia klienta. Obie metody pomagają w odkrywaniu siebie i budowaniu przestrzeni do podejmowania decyzji, które są najlepsze dla klienta. Kluczowe jest tutaj wspieranie klienta w samodzielnym odkrywaniu i kształtowaniu swojej drogi.




 
 
 

Zaktualizowano: 21 kwi 2020


Jak często rozważasz różne plany i stawiasz przed sobą ambitne cele? Czy wykonujesz jakieś kroki, by przybliżyć się do osiągnięcia pożądanego wyniku, czy zostawiasz wszystkie swoje cenne pomysły w sferze marzeń?

Pewnie znasz odpowiedź na to pytanie :)

Zastanawiasz się dlaczego tak się dzieje?

A mianowicie dlatego, że na naszą motywację do działania w dużym stopniu wpływają przekonania. Co to są te przekonania? Nasza wiedza na temat nas samych, tego czego doświadczyliśmy w życiu, czego się dowiedzieliśmy na temat siebie i innych.


By nasze życie było w miarę poukładane, zbieramy wszystko w jeden wielki worek i związujemy go grubym sznurkiem. W ten sposób tworzymy własne wyobrażenie na temat życia, ludzi i świata. Tworzymy schematy, reguły, założenia, które pozwalają nam funkcjonować w poukładanym świecie. Jednak zdarza się tak, że nasze przekonania nie pokrywają się z rzeczywistością, a ją zniekształcają. Zawężają nasze pole widzenia i często nie pozwalają dostrzec innych rozwiązań, które są proste, kreatywne i własne.

Dla zobrazowania tego co napisałam, można wykorzystać przykład osoby, która ma duże umiejętności taneczne ale brak jej odpowiedniego wykształcenia. Chce założyć szkołę nauki tańca ale żyje w pewnym przekonaniu. Przykład jest dosadnie banalny ale trochę o to mi chodzi.

Wersja powstrzymująca od działania: „Nie mam odpowiedniego wykształcenia i nie jestem profesjonalnie przygotowana do tego, by prowadzić szkołę tańca. Brak mi odpowiednich umiejętności i kwalifikacji. Kto przyjdzie do takiej szkoły, jeśli nie mam tanecznego wykształcenia.”

Wersja motywująca, zachęcająca do aktywności: „Nie mam odpowiedniego wykształcenia, ale wiem, czego chcę. Jestem kreatywna i wiem, że to co robię podoba się innym. Słyszę miłe słowa na temat mojej pracy. Mogę rozpocząć biznes i naukę. Mogę także zatrudnić wykształconą tancerkę i skorzystać z dofinansowania” itd.

To prosty przykład ale pokazuje jak przekonania mogą odbierać nam siłę do działania. W pierwszej wersji osoba bardzo mocno wierzy, że wykształcenie jest na tyle ważne, że cokolwiek by robiła i tak nie osiągnie sukcesu. Czyli uważa, że sukces zależy od zdobytego wykształcenia. Drugi przykład pokazuje, że pomimo braku wykształcenia osoba wierzy w swoje umiejętności, ufa swojej wyobraźni i dostrzega szansę na rozwój. Nie ogranicza się przekonaniem na temat wykształcenia.

Oczywiście przykład jest wymyślony :)

Ja spotkałam się z takimi nastolatkami i dorosłymi, którzy byli przekonani, że nic się już nie da zmienić. Dość często słyszę takie słowa jak: „nie wiem, czy to się komuś spodoba", "co pomyślą o tym inni", "nie dam rady", "nie poradzę sobie”, "miałem swój czas", "zmarnowałem życie".

Do czego to doprowadza? Do jednego. Stania w miejscu!

Być może masz obok siebie osobę, która osiągnęła więcej niż tobie się wydawało, że może osiągnąć? Dlaczego tak się stało? A mianowicie dlatego, że była przekona, że osiągnie postawiony przed sobą cel. I pomimo krytycznych uwag ze strony innych osób, ona pędziła do przodu jak strzała i nie można było jej zatrzymać. Wiedziała co chce robić, by być w miejscu w którym zapragnęła być.

Jeśli spróbujesz dokonać zmiany swoich przekonań, to wpłyniesz na swoją motywację do postawionych przed sobą celów i znajdziesz w sobie siłę, do robienia rzeczy z pozoru niemożliwych. Po prostu otworzysz swój worek i niczym go nie zwiążesz :)

Co możesz z tą wiedzą zrobić?

Nic lub wiele. Wszystko zależy od Twojego przekonania.

Ciekawa jestem, jak to wygląda u Ciebie? Czy i jakie masz przekonania, i jak bardzo wpływają one na Twoje życie?


 
 
 

Zatrzymaj się.

Usiądź wygodnie.

Wieź głęboki wdech i wydech.

Zrób tak z dziesięć razy.

Zostań w tej chwili.

Odpocznij.

Doceń moment, w którym jesteś.

Nie śpiesz się. Po prostu trwaj…

Jeśli potrafisz wykonać to małe ćwiczenie to znaczy, że możesz wykonać większe. Chcesz spróbować?

Zadanie nazywa się „Twoja osobista oś czasu”, a jego celem jest budowanie świadomego myślenia i próba zrozumienia, czego tak naprawdę pragniesz i chcesz od siebie.

Na początek zarezerwuj sobie 15-20 minut bezwzględnej ciszy, tak by nic Cię nie rozpraszało. Możesz je wykonać w dowolnym momencie dnia, będziesz wiedzieć kiedy :)

Wybierz miejsce, gdzie nic Ci nie będzie przeszkadzało np. salon, ogród, miejsce w parku. Przygotuj kilka przedmiotów, które będą oznacznikami różnych punktów na twojej osi czasu tzn.; narodziny, teraz, za 5 lat, za 10, za 20 lat, moja śmierć, za 500 lat.

Dla swojej osi czasu wyznacz miejsca na podłodze, rozłóż na niej odpowiednie oznaczniki, od swoich narodzin do punktu „za 500 lat”.

  1. Stań na linii czasu na pozycji „teraz”, twarzą skierowaną na swoją przeszłości. Zamknij oczy i zobacz wszystkie ważne wydarzenia w swoim życiu aż do teraz. Zastanów się, które rzeczy sprawiły, ze jesteś dziś tym, kim jesteś.

  2. Kiedy będziesz gotów, odwróć się i zwróć twarz ku swojej przyszłości. Zauważ pozycję „za 500 lat”.

  3. Przejdź wzdłuż linii czasu do pozycji „za 500 lat” i odwróć się ku „teraz”. Zamknij oczy i sprawdź, co widzisz, słyszysz i czujesz. Jakie znaczenie ma twoje życie z perspektywy tego punktu obserwacyjnego?

  4. Otwórz oczy i przejdź do pozycji „moja śmierć”. Zamknij oczy i sprawdź, co widzisz, słyszysz i czujesz. Zobacz wszystko co osiągnąłeś. Co było motywem przewodnim twojego życia? Z czego jesteś najbardziej dumny? Wyobraź sobie, że możesz podsłuchiwać osoby obecne na twoim pogrzebie – co o tobie mówią? Wsłuchaj się w szczegóły. Poczuj, co liczy się najbardziej.

  5. Następnie przejdź do pozycji „za 20 lat”. Zamknij oczy i sprawdź, co widzisz, słyszysz i czujesz. Zobacz wszystko, co osiągnąłeś. Jakich zmian dokonałeś w ciągu tych 20 lat? Kim są ludzie wokół ciebie? Gdzie teraz jesteś? Z czego jesteś najbardziej dumny?

  6. Teraz przejdź do pozycji „za 10 lat”. Zamknij oczy i sprawdź, co widzisz, słyszysz i czujesz. Zauważ wszystko, co osiągnąłeś. Gdzie jesteś? Co się zmieniło w tym czasie? Co jest najważniejsze w tym miejscu?

  7. Otwórz oczy i przejdź do pozycji „za 5 lat”. Zamknij oczy i sprawdź, co widzisz, słyszysz i czujesz. Zobacz co pozostało takie samo, a co się zmieniło. Co było motywem przewodnim tych pięciu lat? Co najbardziej chcesz osiągnąć?

  8. Następnie przejdź do pozycji „teraz”. Odwróć się i spójrz na swoją przyszłość. Zobacz, jak wszystkie wydarzenia ponownie łączą się w spójną całość, by wspierać cię w tworzeniu twojej wizji i poczuciu celowości. Czy jest coś, co widzisz teraz, a czego wcześniej nie rozumiałeś?

Zejdź ze swojej osi czasu, gdy poczujesz odpowiedni moment. Usiądź w ciszy i zapisz swoje przemyślenia.

Ciekawa jestem co będzie dalej…. 😊

Bibliografia:

Clayton, M. 2011 „Zarządzanie czasem. Jak efektywnie planować i realizować zadania”. Warszawa. Wydawnictwo: Samo Sedno.

 
 
 
bottom of page